Ang Daming Panget

"Mga babae talaga..."

ngayon, naiintindihan ko na kung bakit ang mga lalaki ay nagsasabi ng gantong mga kataga. tayong mga kababaihan, minsan, magulo talaga ang pagiisip (o baka ako lang yun). *tok tok tok*

Anyway...

haaay gusto kong magrelax... feeling ko hindi naman ako natoxic sa ER. kahit ang daming dumating na panget. PANGET! may VA, gunshot wound, meron barado yung airway... yung isa, di na na- revive. yung isa, ewan. dapat tinubuan na sha, sisinghap singhap na kasi. late na nung binawi yung "refuse to intubate". sana na revive parin.

sikip sikip don sa surgery area. nakaka amaze paano gumalaw yung mga nars at doktor sa napakaliit na lugar. para lang kaming naglalaro ng doctor kwak kwak. feeling ko mag bubuhol buhol yung mga ECG at BP app, IV line at kung ano pa ang nakasukbit sa pasyente, pero hindi, very organized. ang galing nga e. dapat malaman ko pala ano dapat ang mga gamit na dapat iready kapag may panget. basta naobserve ko, hila agad ang ECG, ambobag, swero, laryngoscope, BP app.. ngerk, hindi ako nakapag CPR o nakapagbukas man lang ng epi. hehe. 10pm na kasi e. lumayas na ako. busy busy pa sila don. ang dami na nila.

isa pang weird sa araw na to. ako lang ang pumasok sa circle of friends namen. wala si mark, kim, marj, lyn, etc. nalungkot ako bigla kasi feeling ko, ako yung bago dahil may mga taga DOLE. dahil bago sila, feeling bago din ako. nakilala ko si Rose, bagong pasok sa hospital. DOLE. mabait naman sha.

weird... alam ko na.. nararamdaman ko na ang transition. na mawawala na kame... waah. nalulungkot ako!!!

pagkalabas ko ng hosp, nakita ko si anchie at si emman. gusto ko pa sana tumambay, kaso nga lang gabi na. kaya, umalis narin ako.

nawirdohan lang ako ngayong araw nato. at sa mga panahong nagdaan. ayoko na maging melancholic. may kasabihan nga na, being happy is a choice. i choose to be happy. it's ok to feel sad, but it's unhealthy to prolong the agonizing feeling. diba??? dibaaa????

mula ngayon, magiging masaya na ako. lahat ng tao, kaibigan ko. hindi na ako mapapraning kung ano ang tingin nila sakin. basta ako, i'll be myself, just like before. :D and i will do my best in everything i do. i shall keep the faith.

amen! bow! :D

ok naring yung hospital week. pero sana mas may oras pa para makipag bonding kasama ang group ko at ibang groups. haaay.. naluluha ako ng bahagya.

again... happiness is a choice.....